Dziedzina medycyny zajmująca się czynnościami i schorzeniami układu pokarmowego, przełyku, żołądka, jelit, odbytu i gruczołów trawiennych (wątroba, trzustka) oraz dróg żółciowych.

Zajmuje się badaniem i metodami leczenia schorzeń żołądka.

Enzym wątrobowy, którego podwyższona aktywność występuje w zaburzeniach drożności dróg żółciowych i alkoholowym uszkodzeniu komórek wątrobowych.

Lekarz zajmujący się budową i działaniem kobiecego narządu rodnego, jego patologią, a także zagadnieniami związanymi z antykoncepcją, sztucznym zapłodnieniem oraz położnictwem.

Biochemiczne kryterium służące do celów diagnostycznych, oparte na określeniu stężenia glukozy we krwi. U osób zdrowych wartości glikemii w ciągu doby nie powinny wykraczać poza poziom 3,3-3,8 mmol/l.

Cukier złożony zbudowany z glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Jest gromadzony w ograniczonych ilościach w tkance mięśniowej i wątrobie. Jest głównym wielocukrem stanowiącym materiał zapasowy w komórkach zwierzęcych.