TAGI > glukoza

Biochemiczne kryterium służące do celów diagnostycznych, oparte na określeniu stężenia glukozy we krwi. U osób zdrowych wartości glikemii w ciągu doby nie powinny wykraczać poza poziom 3,3-3,8 mmol/l.

Wysoki poziom cukru we krwi, powyżej 140 mg% po 2 godzinach od ostatniego posiłku.

Niski poziom cukru we krwi, poniżej 60 mg%.

Zaburzenie homeostazy glukozy, polegające na zmniejszeniu wrażliwości mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby oraz innych tkanek organizmu na insulinę. Insulinooporność jest jedną z przyczyn cukrzycy typu 2 i cukrzycy ciążowej, zwykle pojawia się też w przebiegu cukrzycy typu 1.

Cukier złożony zbudowany z glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Jest gromadzony w ograniczonych ilościach w tkance mięśniowej i wątrobie. Jest głównym wielocukrem stanowiącym materiał zapasowy w komórkach zwierzęcych.

Cukier prosty, podstawowy związek energetyczny dla większości organizmów, jest rozkładana w procesie glikolizy na kwas pirogronowy. Jest składowana w formie cukrów złożonych - skrobi i glikogenu. W żywności glukoza występuje we krwi i tkankach zwierzęcych, oraz z owocach i miodzie.

Świadczy o braku insuliny w organizmie, jest wynikiem spalania tłuszczu zamiast glukozy, czyli gdy komórki głodują. Pojawia się zazwyczaj, gdy cukier we krwi osiąga poziom powyżej 250 mg%.

Dwucukier mniej słodki od sacharozy, zbudowany z dwóch cząsteczek glukozy połączonych wiązaniem glikozydowym.